برخی ازنسخههای دستنویس شاهنامه قبل از قرن 11 قمری برداشت از گردآوری ایرج افشار(کتاب شناسی فردوسی و شاهنامه. مرکزنشر میراث مکتوب.)
نسخهٔ فلورانس
کهنترین دستنویس تاریخدار شناختهشده از شاهنامه به دویست سال پس از سرایش این اثر و به تاریخ سهشنبه سیام محرم سال ۶۱۴ ه.ق (۱۲۱۷ میلادی) بازمیگردد و در کتابخانهٔ ملی فلورانس نگهداری میشود جلد دوم این کتاب دردسترس نیست.
نسخهٔ موزهٔ بریتانیا
این نسخه در سال ۶۷۵ قمری (۱۲۷۶–۱۲۷۷ میلادی) نوشته شدهاست و در موزه بریتانیا نگهداری میشود.[۱۳۴]
نسخهٔ کتابخانهٔ موزهٔ ملی قاهره
به تاریخ ۷۴۱ هجری و نیز نسخهٔ ۷۹۶ هجری که این دو دستنویس معتبر و کامل و تاریخدار میباشند.[۱۳۵]
(Bibliothèque Orientale)نسخه دانشگاه سینت جوزف (Saint-Joseph University) بیروت
احتمالا تاریخ نگارش این نسخه ۱۲۵۰–۱۳۵۰ میلادی گمان میرود دارای ۹۹۲ صفحه (۴۹۶ برگ)
نسخهٔ فرهنگستان شماره ۱ علوم شوروی
در سال ۸۴۹ هجری نوشتهشده و با متن نسخهٔ لنینگراد همخوانی و هماهنگی دارد.
نسخهٔ فرهنگستان شماره ۲ علوم شوروی
بیتاریخ است، اما به گمان در سال ۸۵۰ هجری نوشتهشدهاست و در بسیاری موارد با نسخهٔ نخست فرهنگستان همخوان و برابر است.[
برگردان عربی شاهنامه
به دست بنداری در سالهای ۶۲۰–۶۲۱ نوشتهشدهاست
برخی از نسخههای موجود در هند
- نسخهٔ خدابخش (۷۸۹ هجری، ۱۳۸۷ میلادی)
- نسخهٔ شورای هند (۸۲۹ هجری، ۱۴۲۶ میلادی)
- نسخهٔ موزهٔ ملی(۸۳۱ هجری، ۱۴۲۷ میلادی)
- نسخهٔ رامپور (۸۴۰ هجری)
- نسخهٔ ایوانف (۸۸۲ هجری، ۱۴۷۷ میلادی) ، بدهن بن قوام الدین بن کمال الدین یوسف علم دار
- نسخهٔ دانشگاه علیگره (۸۹۴ هجری، ۱۴۸۸ میلادی)
- نسخهٔ خدابخش (۹۴۲ هجری، ۱۵۲۷ میلادی) ، مرشد الکاتب الشیرازی
- نسخهٔ حمیدیه (۹۶۲ هجری، ۱۵۵۴ میلادی)
- نسخهٔ بارت اتهاس (۹۷۵ هجری، ۱۵۶۷ میلادی)
- نسخهٔ سالارجنگ (۹۷۷ هجری، ۱۵۶۹ میلادی)